نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی و کمال گرایی در خودتنظیمی یادگیری دانش ـموزان

هدف از این پژوهش بررسی نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی و کمال گرایی در خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز بود. نمونه شامل 361 دانش آموز (180دختر و 181پسر) از نواحی چهار گانه شیراز بودند که در سال تحصیلی 1390-1389 تحصیل می کردند و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند. این افراد پرسشنامه های خودتنظیمی یادگیری بوفارد و همکاران (1995)، سبک های دلبستگی هازان و شیور (1987) و کمال گرایی هیل و همکاران (2004) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از روایی و پایایی ابزارها مطلوب بود. نتایج نشان داد که بین سبک های دلبستگی و خودتنظیمی یادگیری رابطه معنی داری وجود دارد. به این صورت که خودتنظیمی یادگیری با سبک دلبستگی ایمن رابطه مثبت و معنی دار و با سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا رابطه منفی و معنی داری دارد. همچنین رابطه مثبت و معنی داری بین کمال گرایی مثبت و خودتنظیمی یادگیری مشاهده شد. نتایج همچنین نشان داد که سبک دلبستگی ایمن به طور مثبت خودتنظیمی یادگیری و ابعاد آن (فراشناخت، شناخت و انگیزش) را پیش بینی می کند و سبک اجتنابی به صورت منفی فقط بعد شناخت و انگیزش را پیش بینی می کند. سبک دوسوگرا نیز به صورت منفی خودتنظیمی یادگیری و فراشناخت را پیش-بینی می نماید همچنین کمال گرایی مثبت به صورت مثبت و معنی دار خودتنظیمی یادگیری را پیش بینی می کند. نتایج همچنین نشان داد که بین دختران و پسران در متغیرهای خودتنظیمی یادگیری و سبک های دلبستگی تفاوت معنی داری وجود ندارد اما در متغیر کمال گرایی، دختران نسبت به پسران کمال گرای منفی هستند.